Leczymy Liszaj twardzinowy
Zespół Ekspertów zajmujący się chorobami narządów płciowych, powołany przez dr n. med. Igora Michajłowskiego, powstał w oparciu o doświadczonych lekarzy, którzy od lat zajmują się najtrudniejszymi przypadkami tego schorzenia. Co roku z powodzeniem leczą setki pacjentów z całej Polski.
Zespół ekspertów składa się z urologów, ginekologów, dermatologów i wenerologów. Każdy z nich jest lekarzem o niebagatelnym, wieloletnim doświadczeniu klinicznym, ale także naukowym, co ma spore znaczenie zwłaszcza przy najbardziej skomplikowanych przypadkach oraz ewentualnych powikłaniach.
– Lekarze o różnych specjalizacjach stanowią kompetentny zespół ekspertów, co znacznie skraca czas terapii. Sprawia też, że postawienie diagnozy i wybór odpowiedniego dla danego pacjenta leczenia, jest optymalny i zmniejsza wszystkie ewentualne ryzyka – podkreśla dr Igor Michajłowski z Clinica Dermatologica, co roku leczący kilkaset przypadków liszaja twardzinowego u pacjentów z całej Polski.
Niestety, nie zawsze udaje się zastosować leczenie miejscowe. Często choroba jest już bardziej rozwinięta, co przekłada się na konieczność stosowania preparatów doogniskowo lub ogólnoustrojowo. W niektórych przypadkach zalecana jest też terapia fotodynamiczna, zabiegi laserowe lub leczenie chirurgiczne w postaci plastyki wędzidełka, obrzezania lub meatotomii.
Czym jest liszaj twardzinowy?
W fachowej literaturze znajdziemy wiele określeń tej choroby. Najczęściej używa się nazwy liszaj twardzinowy, ale można też spotkać się z innymi: liszaj twardzinowy i zanikowy, liszaj biały, marskość żołędzi czy marskość sromu.
Choroba została opisana już w 1887 roku, a pięć lat później wyodrębniono cechy histopatologiczne tej jednostki chorobowej. Dziś wiemy, że z reguły zmiany pojawiają się w okolicy narządów płciowych i/lub okolicy odbytu. W co piątym przypadku liszaj twardzinowy atakuje też skórę i błony śluzowe w innych częściach ciała – może to być górna część tułowia, barki, ramiona i szyja.
Kto choruje na liszaj twardzinowy?
Epidemiologia nie jest znana. Głównie z powodu niechęci pacjentów do dzielenia się informacjami na temat chorób dotykających sfer intymnych. Najczęściej liszaj twardzinowy pojawia się u kobiet, rzadziej u mężczyzn, ale przytrafia się też dzieciom. Nawet 40% dzieci ze stulejką ma objawy liszaja. Mężczyźni chorują głównie pomiędzy 30 a 50 rokiem życia, natomiast kobiety w okresie dojrzewania oraz menopauzy.
Przyczyny liszaja twardzinowego
Mimo wielu lat badań, wciąż nie wiadomo co dokładnie chorobę powoduje. Wśród najbardziej prawdopodobnych przyczyn wymienia się:
- czynniki genetyczne: choroba występuje niekiedy u spokrewnionych osób,
- zaburzenia w układzie immunologicznym: liszaj twardzinowy częściej rozwija się u osób ze schorzeniami autoimmunologicznymi, zmagającymi się z cukrzycą, bielactwem czy chorobą Gravesa-Basedowa,
- zaburzenia hormonalne: poprzez spadek aktywności 5-alfa reduktazy, który prowadzi do wzrostu wolnego testosteronu oraz obniżenia poziomu dihydrotestosteronu,
- czynniki infekcyjne: wirus brodawczaka ludzkiego, zakażenie krętkami, atopowe mikobakterie,
- czynniki miejscowe: kłopoty z ukrwieniem, urazy.
Objawy liszaja twardzinowego
Najczęściej choroba atakuje narządy płciowe, czasami też odbyt oraz tułów i kończyny. Bardzo rzadko liszaj twardzinowy pojawia się też w jamie ustnej. U mężczyzn atakuje napletek, żołądź, okolice ujścia cewki moczowej, a nawet osadza się bezpośrednio w niej. Rzadziej pojawia się na mosznie czy trzonie prącia. U kobiet jest to natomiast łechtaczka, wargi sromowe, wzgórek łonowy oraz krocze.
Na początku pojawiają się białe lub perłowe wykwity i plamy zanikowe, przekształcające się w blaszki o wzmożonej spoistości. Dochodzi do wybroczyn, pęcherzy oraz owrzodzenia. Pacjenci odczuwają więc ból, świąd i pieczenie.